Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, οι αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές Ελλήνων προς την Αυστραλία θα καθιστούσαν την εκεί ελληνική παροικία μία από τις σημαντικότερες αριθμητικά κοινότητες μεταναστών στην Ωκεανία.
Ο σημαντικός αυτός αριθμός Ελλήνων στην Αυστραλία συνεπακόλουθα θα ενέτεινε το μεταναστευτικό ρεύμα προς αυτή τη χώρα, δημιουργώντας την ανάγκη τόσο για εξυπηρέτησή του αλλά και για την τακτική επικοινωνία των ομογενών με τη «μητέρα-πατρίδα».
Σημαντικότατο κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης συνιστούν τα υπερωκεάνια της Chandris Lines των αδελφών Χανδρή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των επενδύσεων στις οποίες είχαν προχωρήσει οι Αφοί Χανδρή στον κλάδο της υπερωκεάνιας επιβατηγού ναυτιλίας αποτελεί το «Πατρίς» (πρώην «Bloemfontein Castle»), το οποίο κατά το 1959 θα αποκαθιστούσε την επιβατηγό σύνδεση της Ελλάδας με την Αυστραλία, η οποία είχε διακοπεί τα προηγούμενα χρόνια.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατά το έτος 1963, η Chandris Lines, αντιλαμβανόμενη τη συνεχώς αυξανόμενη δυναμική της υπερωκεάνιας γραμμής Πειραιά-Αυστραλίας, προχώρησε σε περαιτέρω αύξηση του στόλου της γραμμής με την απόκτηση του «Lurline» έναντι 3.490.000 δολαρίων από την αμερικανική εταιρεία Matson Line.
Όπως μας πληροφορούν τα Ναυτικά Χρονικά, στο τεύχος της 1ης Σεπτεμβρίου 1963, το υπερωκεάνιο παραλήφθηκε κατά τις αρχές Σεπτεμβρίου από τον Όμιλο Χανδρή στο λιμάνι του Αγίου Φραγκίσκου και μετονομάστηκε σε «Ελληνίς». Παράλληλα, ο αρθρογράφος τονίζει την άριστη κατάσταση στην οποία βρισκόταν το πλοίο, εξαίροντας την άρτια διαχείρισή του από την αμερικανική εταιρεία Matson Line.
Στο τεύχος της 15ης Σεπτεμβρίου 1963, τα Ναυτικά Χρονικά δημοσίευσαν τηλεγράφημα που έλαβαν από τον πρώτο πλοίαρχο του «Ελληνίς»: «Υψωθείσης Κυανολεύκου σήμερον επί υπερωκεανίου “Ελληνίς”, απεπλεύσαμεν από τον λιμένα Αγίου Φραγκίσκου».
Το εν λόγω πλοίο, λίγες ημέρες μετά την αγορά του, ταξίδεψε προς τα βρετανικά ναυπηγεία Smith’s Dock Company, ούτως ώστε να βελτιωθούν τόσο τα τεχνικά χαρακτηριστικά του όσο και η επιβατική χωρητικότητά του, με σκοπό να ξεκινήσει αμέσως τα ταξίδια του προς την Ωκεανία. Στο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1964, τα Ναυτικά Χρονικά θα παρουσίαζαν στις σελίδες τους το νέο απόκτημα της ελληνικής ναυτιλίας με αφορμή την πρώτη επίσκεψη του «Ελληνίς» στο λιμάνι του Πειραιά.
Μετά τις μετασκευές του, το «Ελληνίς» διέθετε χωρητικότητα 18.650 grt, ταχύτητα 22 κόμβων, καθώς και τη δυνατότητα μεταφοράς 1.600 επιβατών. Πέραν αυτών, διέθετε «καθολικήν εγκατάστασιν κλιματισμού, δύο αιθούσας εστιατορίου, δύο συγκεντρώσεων και κινηματοθέατρον με 350 θέσεις», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συντάκτης των Ναυτικών Χρονικών στο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1964. Το «Ελληνίς» θα εκκινούσε τους πλόες του προς Αυστραλία στις 29 Δεκεμβρίου 1963, ξεκινώντας τη δική του ιστορία στη λεγόμενη «γραμμή της μετανάστευσης».
Αξίζει να αναφερθεί ότι τα επόμενα χρόνια το «Ελληνίς», όπως και τα υπόλοιπα υπερωκεάνια της «Χανδρής» στη γραμμή Πειραιά-Αυστραλίας, εκτός από την εξυπηρέτηση του μεταναστευτικού ρεύματος από την Ελλάδα προς την Αυστραλία, εν τέλει θα συμμετείχαν και στη μεταφορά σημαντικής τουριστικής κίνησης από την Αυστραλία προς τη χώρα μας. Το «Ελληνίς» θα παρέμενε μέχρι και το 1981 υπό τη διαχείριση της Chandris Lines, οπότε και πωλήθηκε για διάλυση μετά από σχεδόν 50 χρόνια ταξιδιών στις θάλασσες και στους ωκεανούς.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Ελληνίς» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
