Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης της Isalos.net «Η δυναμική του Πειραιά/Αθήνας ως διαχειριστικού κέντρου της εμπορικής ναυτιλίας» (μπορείτε να την δείτε εδώ), οι διακεκριμένοι συμμετέχοντες του πάνελ εστιάστηκαν σε διάφορα θέματα, εκφράζοντας τις απόψεις τους για επίκαιρα ζητήματα της ελληνόκτητης και διεθνούς ναυτιλίας.
Ένα από τα θέματα που απασχόλησαν ιδιαίτερα τους εισηγητές ήταν οι προοπτικές του third-party management στην Ελλάδα. Η συγκεκριμένη εξέλιξη έχει επιταχυνθεί τα τελευταία έτη, γεγονός που εν μέρει αποδίδεται στα εμπόδια που αντιμετωπίζει κάποιος επενδυτής όταν ενδιαφέρεται να εισέλθει στη ναυτιλία ή να δραστηριοποιηθεί σε κάποια επιμέρους αγορά αυτής.
Στην εισαγωγική της τοποθέτηση, η κ. Αλεξάνδρα Χατζημιχαήλογλου, CEO της Kyklades Maritime Corporation, υπογράμμισε ότι η είσοδος νέων παικτών στη ναυτιλία έχει μεταβληθεί σε σύγκριση με το παρελθόν. Οι απαιτητικοί κανονισμοί επιτάσσουν υψηλά επίπεδα εξειδίκευσης και τεχνογνωσίας, τα οποία είναι δύσκολο να αποκτηθούν από κάποιον που δεν βρίσκεται εντός της αγοράς, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Εάν πρόκειται για μεγάλα funds, συνήθως στρέφονται στις χρηματιστηριακές αγορές για την είσοδό τους στη ναυτιλία. Η CEO της Κyklades Maritime επισήμανε ότι, στην περίπτωση των επιχειρηματιών με ίδια κεφάλαια, εκείνοι συνήθως θα στραφούν σε κάποιον γνωστό τους επιχειρηματία που είναι ήδη εντός της ναυτιλίας -tο οποίο και αυτό εν δυνάμει είναι 3rd party management.
Με αφορμή τις δομικές αλλαγές στις ναυτιλιακές αγορές και την άνοδο της ελκυστικότητας του third-party management, οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση στάθηκαν στα πλεονεκτήματά του και στις ιδιαιτερότητές του.
Στιγμιότυπο από το πάνελ των ομιλητών
Ο καθ. Γιάννης Θεοτοκάς, πρόεδρος του Τμήματος Ναυτιλιακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, έδωσε έμφαση στην άνοδο του third-party management στην Ελλάδα τα τελευταία έτη. Κατά τη γνώμη του, το γεγονός αυτό οφείλεται έως έναν βαθμό στην αλλαγή προτεραιοτήτων των νεότερων γενεών στην εμπορική διαχείριση ενός στόλου. Επιπλέον, ανέφερε ότι η ανάθεση της διαχείρισης ενός στόλου σε τρίτους μπορεί μακροχρόνια να οδηγήσει σε απώλεια της τεχνογνωσίας, η οποία δύσκολα αναπληρώνεται εφόσον χαθεί. Ωστόσο, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Τμήματος Ναυτιλίας του Πανεπιστημίου Πειραιώς, μια εταιρεία μπορεί να επιλέξει την ανάθεση μέρους του στόλου της σε μια εταιρεία third-party management για λόγους benchmarking στα επίπεδα κόστους: ποιες πρακτικές ακολουθεί ο third-party manager προκειμένου να επιτύχει τα επιθυμητά επίπεδα κόστους και με ποιους τρόπους μπορούν να βελτιστοποιηθούν οι λειτουργίες της εταιρείας για να επιτευχθούν αντίστοιχα οφέλη.
Σε κάθε περίπτωση, η ανάθεση ενός στόλου σε έναν third-party manager ενέχει περαιτέρω προκλήσεις, οι οποίες απαιτούν να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο μερών. Όπως ανέφερε ο κ. Κωνσταντίνος Κορωνάκης, CEO της Δ. Κορωνάκης ΑΒΕΕ, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις κατά τις οποίες υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ της κατάστασης που ο third-party manager ισχυρίζεται πως επιστρέφει ένα πλοίο στην πλοιοκτήτρια εταιρεία και της κατάστασης στην οποία βρίσκεται το πλοίο πραγματικά.
Στο ίδιο μήκος κύματος, η CEO της Kyklades Maritime υπογράμμισε την ανάγκη ύπαρπροκξης εμπιστοσύνης μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις επιδράσεις που θα επιφέρει στην ελληνόκτητη ναυτιλία ενδεχόμενη σημαντική άνοδος του third-party management. Σύμφωνα με την κ. Χατζημιχαήλογλου, το σημαντικότερο είναι η πολιτική που επιθυμεί να χαράξει μια εταιρεία, η νοοτροπία της όταν στρέφεται σε έναν ανεξάρτητο διαχειριστή. Ένα βασικό κίνητρο για την επέκταση των δραστηριοτήτων μιας εταιρείας σε πολλαπλές αγορές είναι η κυκλικότητα που χαρακτηρίζει τις ναυτιλιακές αγορές.
Μια εταιρεία μπορεί σε πρώτο στάδιο να εισέλθει σε μια αγορά στην οποία δεν δραστηριοποιείται μέσω της επένδυσης σε κάποια πλοία και την ανάθεση της διαχείρισής τους σε κάποιον ανεξάρτητο διαχειριστή. Αν η «μακροβιότητα» της εισχώρησης της εταιρείας σε μια νέα αγορά είναι αμφισβητήσιμη, το third-party management συνιστά μια λογική επιλογή, κατά την κ. Χατζημιχαήλογλου. Άλλωστε, υπάρχουν διαφορές στη διαχείριση διαφορετικών τύπων πλοίων, οι οποίες εντείνονται αναλόγως των τμημάτων εντός μιας ναυτιλιακής εταιρείας και συνεπώς απαιτείται διαφορετικού είδους εξειδίκευση. Εφόσον η παραμονή της δραστηριοποίησης ενός επενδυτή στην αγορά αποφασιστεί, τότε μπορεί να ιδρυθεί μια εταιρεία διαχείρισης για τον συγκεκριμένο τύπο πλοίου, η οποία θα στελεχωθεί με το κατάλληλο προσωπικό.
Ο κ. Γιάννης Συρίγος, Chief Financial Officer της Iolcos Hellenic Maritime Enterprises Co. Ltd., προσέγγισε το ερώτημα από μια διαφορετική οπτική πλευρά. Κατά τον ίδιο, το μεγαλύτερο κίνητρο για την επιλογή ενός third-party manager είναι τα οφέλη των οικονομιών κλίμακας. Οι third-party management εταιρείες έχουν διαφορετική διαπραγματευτική ισχύ με τους προμηθευτές, τις τράπεζες, τις εταιρείες ασφάλισης και λοιπά μέλη του ναυτιλιακού cluster. Πάντως, μια εταιρεία ικανού μεγέθους ‒περίπου 15 πλοίων‒ μπορεί να αποκομίσει υψηλά οφέλη λόγω του μεγέθους της και να περιορίσει τα κόστη της δίχως την ανάγκη στροφής στο third-party management. Συνεπώς, λόγω της ανάγκης ύπαρξης εμπιστοσύνης μεταξύ third-party manager και πλοιοκτητριών εταιρειών, ο κ. Συρίγος υποστήριξε ότι, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα, η διαχείριση του πλοίου πρέπει να πραγματοποιείται από την πλοιοκτήτρια εταιρεία.
Η κ. Αλεξάνδρα Γκανά, εκπροσωπώντας το ΔΣ της ΕΕΝΜΑ, υποστήριξε ότι υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες που δεν σχετίζονται αποκλειστικά με το κόστος της χρηματοδότησης των πλοίων και συνεπώς επηρεάζουν και τις εταιρείες που διαχειρίζονται πλοία μικρότερου μεγέθους. Οι δυσκολίες αυτές αφορούν σε κύριο βαθμό τους κανονισμούς των οποίων οι απαιτήσεις επιτάσσουν υψηλή εξειδίκευση και τεχνογνωσία, αυξάνοντας το ρίσκο που ενέχει μια επενδυτική κίνηση. Επομένως, ένας επενδυτής μπορεί να στραφεί στο third-party management προκειμένου να αποκτήσει την απαραίτητη τεχνογνωσία και να αντεπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις.
O κ. Γιάννης Πλατσιδάκης, της Costamare Shipping, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΝΕΕ και επίτιμος πρόεδρος της INTERCARGO, έκανε λόγο για δύο ειδών επενδυτές που στρέφονται στο third-party management: τον ενεργό και τον παθητικό. Ο παθητικός επενδυτής, επιδεικνύοντας καλή θέληση, εμπιστεύεται τον third-party manager πλήρως και κατά κύρια βάση δεν επιθυμεί να αποκτήσει τη σχετική τεχνογνωσία. Από την άλλη, ο ενεργός επενδυτής καταβάλλει σημαντική προσπάθεια προκειμένου να αποκτήσει, μέσω του third-party management, τις απαραίτητες γνώσεις, που θα του επιτρέψουν την αποδοτικότερη διαχείριση του στόλου στο μέλλον. Ενδεικτικό παράδειγμα ήταν η είσοδος των Ελλήνων στην αγορά των LNG carriers στα πρώτα έτη της χιλιετίας, η οποία σε πρώτο στάδιο έγινε μέσω του third-party management.
Από την άλλη, οι νεότερες γενιές μπορεί να μην επιθυμούν να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται ενεργά στη ναυτιλία, δεδομένων των υψηλών απαιτήσεων που διέπουν τον κλάδο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το third-party management αποτελεί μια μοναδική δίοδο για την παραμονή τους σε αυτήν, υποστήριξε ο κ. Πλατσιδάκης. Κατά τον ίδιο, το συστατικό που διαδραμάτισε κυρίαρχο ρόλο στην επιτυχία της ελληνικής ναυτιλίας ήταν το hands-on management. Εκείνο είναι που την κάνει να ξεχωρίζει σε σύγκριση με άλλες χώρες, καθότι ο Έλληνας πλοιοκτήτης διαθέτει γνώσεις που αφορούν ένα σημαντικό εύρος των λειτουργιών του πλοίου και συνεπώς έχει τη δυνατότητα να κατανοεί τις ανάγκες και την κατάσταση ενός πλοίου που αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα δίχως να βρίσκεται σε αυτό. Ωστόσο, κατά τον κ. Πλατσιδάκη, το κατά πόσο η επιλογή ή μη ενός third-party manager είναι συνετή συνιστά ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί αβίαστα. Κάθε επιλογή είναι εφικτή, εφόσον ταιριάζει με το όραμα και τους στόχους της εταιρείας.
Διαβάστε όσα ειπώθηκαν στην εκδήλωση της Isalos.net εδώ.
Παρακολουθήστε ολόκληρη τη συζήτηση στο ακόλουθο βίντεο:
