Εικόνες της Ναυτιλίας

Το bulk carrier «Λακωνία», υπό την διαχείριση του Οίκου Ν. Ι. Γουλανδρή, είχε ναυπηγηθεί στην Ιαπωνία, είχε νηολογηθεί στην Άνδρο και είχε υψώσει την ελληνική σημαία. Η χωρητικότητά του έφτανε τους 21.000 dwt, ενώ ανέπτυσσε ταχύτητα 16,25 μιλίων. Το μήκος του bulk carrier έφτανε τα 177 μέτρα, το πλάτος τα 23, το ύψος τα 13 και το βύθισμά του τα 9 μέτρα. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 596/355, 1 Απριλίου 1960]

Το δηζελοκίνητο φορτηγό «Καπετάν Νικόλας», ανήκε στην εταιρεία «Acme», υπό την διαχείριση του Χαρ. Ν. Πατέρα. Είχε κατασκευαστεί στα (τότε) γιουγκοσλαβικά ναυπηγεία της Ριέκας και παραδόθηκε στην εταιρεία στις 7 Μαρτίου 1960. Το φορτηγό είχε υψώσει την ελληνική σημαία. Είχε χωρητικότητα 13.000 dwt, μήκος 153 μέτρα και η υπηρεσιακή του ταχύτητα έφτανε τα 15 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 598/357, 1 Μαΐου 1960]

Το «Hellenic Splendour», ανήκε στο στόλο των liners της «Ελληνικής» και είχε υψωμένη την ελληνική σημαία. Είχε κατασκευαστεί στα γερμανικά ναυπηγεία Rheinstahl Nordseewerke στο Έμντεν. Η χωρητικότητά του με κλειστό shelter deck έφτανε τους 13.200 dwt. Ήταν δηζελοκίνητο με μηχανές ΜΑΝ και κατά τις δοκιμές του ανέπτυξε ταχύτητα 18,5 μιλίων. Τα δρομολόγιά του περιελάμβαναν λιμένες σε Μεσόγειο, Ερυθρά Θάλασσα και Ινδία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 579/338, 15 Ιουλίου 1959]

Το «Miss Chandris», υπό την διαχείριση του Οίκου Χανδρή, είχε κατασκευαστεί στα βρετανικά ναυπηγεία William Doxford & Sons Ltd και είχε υψώσει την ελληνική σημαία. Η χωρητικότητά του ήταν 14.550 dwt και διέθετε κλειστό shelter deck. To μήκος του έφτανε τα 155,4 μέτρα, το πλάτος του τα 20,4 και το ύψος μέχρι του ανώτατου καταστρώματος τα 12,4 μέτρα. Η υπηρεσιακή ταχύτητα του «Miss Chandris» άγγιζε τα 16 μίλια, ενώ κατά τις δοκιμές έφτασε και τα 18 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 578/337, 1 Ιουλίου 1959]

Το σούπερ-τάνκερ «Attica», χωρητικότητας 47.000 dw, που ανήκε σε εταιρεία υπό την διαχείριση του Οίκου «Ν. Ι. Γουλανδρής», κατά τη στιγμή της καθέλκυσής του, από τα ιαπωνικά ναυπηγεία «Harima». To «Attica» μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα 17 μιλίων και η παράδοσή του ήταν προγραμματισμένη για τον Ιανουάριο του 1960. Το σούπερ-τάνκερ θα ύψωνε την ελληνική σημαία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 587/346, 15 Νοεμβρίου 1959]

Το διζελοκίνητο φορτηγό «Ντόνα Έντη». Το φορτηγό παραδόθηκε στον Οίκο Χανδρή το Σεπτέμβριο του 1957 από τα βρετανικά ναυπηγεία «William Doxford & Sons Ltd». Η χωρητικότητά του ήταν 14.820 dw, διέθετε κλειστό σέλτερ-ντεκ, είχε μήκος 143,2 μέτρα, πλάτος 20,4 και ύψος μέχρι του ανώτατου καταστρώματος 12,1 μέτρα. Το «Ντόνα Έντη» μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα έως και 13,5 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 539/298, 15 Νοεμβρίου 1957]

Το ιαπωνικής ναυπήγησης «Φωτεινή», χωρητικότητας 15.500 dw, που ανήκε σε εταιρεία υπό την διαχείριση του Οίκου Ι. Μ. Καρρά. Το πλοίο μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα 17 μιλίων. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 525/284, 15 Απριλίου 1957]

Το ιαπωνικής ναυπήγησης πετρελαιοφόρο «Αγία Ερυθριανή», χωρητικότητας 33.000 dw, απόκτημα του Οίκου Χανδρή. Πλοίαρχος ήταν ο Α. Κυτριλάκης. Το «Αγία Ερυθριανή» μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα έως και 17 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 519/278, 15 Ιανουαρίου 1957]

Το ντιζελοκίνητο φορτηγό «Οινούσσιος», χωρητικότητας 12.000 dw, ανήκε στον Οίκο των Υιών Ν. Ι. Πατέρα. Το «Οινούσσιος» είχε κατασκευαστεί σε ιαπωνικά ναυπηγεία και έφερε την ελληνική σημαία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 511/270, 15 Σεπτεμβρίου 1956]

Το ντιζελοκίνητο «Σταμάτιος Γ. Εμπειρίκος», χωρητικότητας 12.800 dw. Το «Σταμάτιος Γ. Εμπειρίκος» είχε κατασκευαστεί στα βρετανικά ναυπηγεία του William Doxford & Sons Ltd στο Σάντερλαντ και παραλήφθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1956. Η υπηρεσιακή ταχύτητά του έφτανε τα 14,5 μίλια. Το πρώτο του ταξίδι ήταν από το λιμάνι του Γκάλβεστον στο Τέξας προς την Γερμανία, μεταφέροντας σιτηρά. Πλοίαρχός του ήταν ο Ματθαίος Κουτσούκος.[Ναυτικά Χρονικά, αρ. 517/276, 15 Δεκεμβρίου 1956]

Το ντιζελοκίνητο φορτηγό «Χατζητσάκος», του Σταύρου Λιβανού, με κλειστό shelter deck. Το φωτογραφικό στιγμιότυπο είναι από τις δοκιμές του φορτηγού στην Βόρεια Θάλασσα, προτού αυτό παραδοθεί στην διαχειρίστρια εταιρεία του. Το φορτηγό είχε κατασκευαστεί σε γερμανικά ναυπηγεία. Η χωρητικότητά του έφτανε τους 15.000 dwt. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 510/269, 1 Σεπτεμβρίου 1956]

Το ντιζελοκίνητο τάνκερ «Ντόνα Μυρτώ», χωρητικότητας 16.730 dw. Το τάνκερ είχε κατασκευαστεί στα βρετανικά ναυπηγεία του William Doxford & Sons Ltd. Το νεότευκτο τάνκερ ανήκε σε εταιρεία υπό την διαχείριση του Οίκου Χανδρή. Είχε μήκος 153,9 μέτρων, πλάτος 21,3 και ύψος 11,8 μέτρων. Το βύθισμά του έφτανε τα 9,1 μέτρα. Οι αντλίες του ήταν ατμοκίνητες με ωριαία απόδοση 400 τόνους, ενώ η μηχανή του ήταν πεντακύλινδρη και είχε και αυτή κατασκευαστεί στα ναυπηγεία του Doxford. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 496/255, 1 Φεβρουαρίου 1956]

Το φορτηγό πλοίο «Ποντοπόρος», χωρητικότητας 8.000 dw. Υπήρξε το τρίτο ελληνικό φορτηγό πλοίο που ναυπηγούσε ο Οίκος «Ι. Πατέρας Υιοί» στα ναυπηγεία της Ιαπωνίας Nippon-Kokan. Το «Ποντοπόρος» παραδόθηκε στην πλοιοκτήτρια εταιρεία τον Ιούνιο του 1956. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 503/262, 15 Μαΐου 1956]

Το πλοίο Ro-Ro «Alpha Progress» της εταιρείας «Arghiris’ Lines». Στα ναυπηγεία Hyundai της Νότιας Κορέας κατασκευάστηκε, για λογαριασμό της εταιρείας τακτικών γραμμών «Αργύρης Λάινς», το χωρητικότητας 8.538 d.w.t. «Alpha Progress». Το κόστος κατασκευής του πλοίου είχε ανέλθει στα 15 εκατ. δολάρια ΗΠΑ και ανέλαβε την εκτέλεση δρομολογίων στην γραμμή Αγγλίας-ηπειρωτικής Ευρώπης-Βορείου Αφρικής-Ανατολικής Μεσογείου-Ερυθράς Θάλασσας-Αραβικού Κόλπου. Η «Arghiris’ Lines» υπήρξε δημιούργημα του Κωνσταντίνου Αργύρη, ο οποίος ξεκίνησε την εφοπλιστική του σταδιοδρομία στην Βηρυτό το 1955. Το 1977 η εταιρεία διαχειριζόταν ιδιόκτητο στόλο 7 πλοίων και είχε διακινήσει 30.000 τόνους φορτίου από την Β. Ευρώπη προς τη Μεσόγειο, την Ερυθρά Θάλασσα και τον Αραβικό Κόλπο. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 1030/789, 1 Μαΐου 1978]

Οχηματαγωγό «Αλέξανδρος». Το οχηματαγωγό εκτελούσε τα δρομολόγια της γραμμής Πειραιάς-Σάμος Ικαρία και ανήκε στην εταιρεία «Σαμιακή Ναυτιλιακή» του Νικ. Σούτου (Soutos Ferries). Το «Αλέξανδρος» ήταν ένα πρωτοποριακό πλοίο στην υπηρεσία της ελληνικής Ακτοπλοΐας, την δεκαετία του 1990. Είχε μήκος 106 μέτρα και πλάτος 19, καθώς και σχετικά μικρό βύθισμα, γεγονός που του επέτρεπε να προσεγγίζει σε όλα τα λιμάνια των νησιών του Αιγαίου και υπό τις πλέον δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Μπορούσε να μεταφέρει 75 φορτηγά αυτοκίνητα και σε ξεχωριστό κατάστρωμα έως και 50 μικρότερα οχήματα, διέθετε δύο υδραυλικούς ανελκυστήρες οχημάτων, ενώ διέθετε ευρύχωρα σαλόνια καθώς και δίκλινες και τετράκλινες καμπίνες. Η υπηρεσιακή ταχύτητα του πλοίου έφτανε τα 18 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 1273/1031, 15 Ιουνίου 1988]

Στις 13 Νοεμβρίου του 1954 από τα ολλανδικά ναυπηγεία «Netherland Dry Dock» στο Άμστερνταμ καθελκύστηκε το σούπερ τάνκερ χωρητικότητας 25.200 τόνων «Πρωτεύς» του Μανώλη Κουλουκουντή. Στο πλοίο υψώθηκε η ελληνική σημαία. Ο Μανώλης Κουλουκουντής δήλωσε ότι έπραξε το καθήκον του «ακολουθών το παράδειγμα των προγόνων του, οι οποίοι το 1833 ωδήγησαν από την υπόδουλον τότε Κάσον εις την Σύρον το πρώτον των πλοίον -300 τόνων- δια να το εγγράψουν εις το Ελληνικόν νηολόγιον». Στην τελετή καθέλκυσης παρίστατο και ο Μηνάς Ρεθύμνης. Στην εξέδρα της καθέλκυσης διακρίνεται, τρίτος από αριστερά, ο Μανώλης Κουλουκουντής. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 468/227, 1 Δεκεμβρίου 1954]

Το δεξαμενόπλοιο «Χρυσή» ήταν το πρώτο από μία σειρά 10 ομοιότυπων πλοίων χωρητικότητας 29.500 τόνων, του Οίκου Υιών Π. Γουλανδρή, που κατασκευάστηκαν στα ναυπηγεία Bethlehem των ΗΠΑ. Το «Χρυσή» μπορούσε να αναπτύσσει επιχειρησιακή ταχύτητα 17,3 κόμβων. Η δύναμη των ατμοστροβίλων ήταν 15 χιλ. ίπποι, ενώ η κατανάλωσή του έφτανε τους 75 τόνους καυσίμου ημερησίως. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 429/188, 15 Απριλίου 1953]

Στις 12 Ιουνίου του 1978 παρουσία της Αικ. Μαζαράκη, κόρης του Π. Καλλιμανόπουλου, παραδόθηκε από τα ιαπωνικά ναυπηγεία Σασέμπο, το φορτηγό πλοίο τύπου Ro-Ro «Hellenic Explorer», στο οποίο υψώθηκε σημαία ελληνική. Το πλοίο, που ανήκε στην εταιρεία Hellenic Lines του Περικλή Καλλιμανόπουλου, είχε ολική χωρητικότητα 17.700 τόνων, ανέπτυσσε υπηρεσιακή ταχύτητα 20 μιλίων και μπορούσε να μεταφέρει 1.107 εμπορευματοκιβώτια και 1.407 επιβατικά αυτοκίνητα. Ανέλαβε το τακτικό δρομολόγιο από τις ΗΠΑ προς την Ερυθρά Θάλασσα και τον Αραβικό Κόλπο. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 1034/793, 1 Ιουλίου 1978]

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1955 μπροστά σε ένα πλήθος 15.000 ατόμων καθελκύστηκε από τα ναυπηγεία Τσουρούμι της Γιοκοχάμα στην Ιαπωνία το φορτηγό πλοίο «Νικόλαος Πατέρας». Ανάδοχος του πλοίου, που ύψωσε την ελληνική σημαία, ήταν η σύζυγος του Ιάπωνα πρωθυπουργού, Χατογιάμα. Μάλιστα, για πρώτη φορά στα ιαπωνικά χρονικά πραγματοποιόταν καθέλκυση πλοίου υπό ξένη σημαία με ανάδοχο σύζυγο Ιάπωνα αξιωματούχου. Το πλοίο είχε παραγγελθεί από τον Οίκο «Ν. Ι. Πατέρα Υιοί Ltd.» του Λονδίνου. Η χωρητικότητά του ανερχόταν σε 11.500 d.w., ενώ το μήκος του έφτανε τα 152 μέτρα και το πλάτος του τα 19. Η επιχειρησιακή του ταχύτητα άγγιζε τα 16,5 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 289/248, 15 Οκτωβρίου 1955]

Την άνοιξη του 1962 παρελήφθη από τον Οίκο Φαφαλιού το φορτηγό πλοίο «Μαρία». Η χωρητικότητα του νεότευκτου πλοίου ήταν 13.665 τόνοι d.w. και κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία του Weser στην Γερμανία. Το μήκος του πλοίου ήταν 153,9 μέτρα, το πλάτος 18,6 και βύθισμα 8,8 μέτρα. Η υπηρεσιακή ταχύτητα του πλοίου, που έφερε στην τσιμινιέρα του το χαρακτηριστικό γράμμα «Φ», έφτανε τα 15 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 647/406, 15 Μαΐου 1962]

Το καλοκαίρι του 1958 καθελκύστηκε από τα ναυπηγεία της Δουνκέρκης στην Γαλλία το φορτηγό πλοίο «King Minos», το «ωραιότερον και ταχύτερον φορτηγόν ελληνικής πλοιοκτησίας», όπως έγραφαν τα ΝΧ. Η χωρητικότητα του νεότευκτου πλοίου ήταν 14.800 τόνοι d.w. και η υπηρεσιακή ταχύτητά του έφτανε τα 17,5 μίλια. Το πλοίο ανήκε στη ναυτιλιακή εταιρεία του Μάρκου Νομικού. Η τελετή ονοματοδοσίας του πλοίου πραγματοποιήθηκε στην Δουνκέρκη και ανάδοχοι ήταν η κόρη του Μάρκου Νομικού καθώς και ο Έλληνας πρέσβης στην Γαλλία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 556/315, 1 Αυγούστου 1958]

Στις 7 Μαρτίου 1962 καθελκύστηκε από σκωτσέζικα ναυπηγεία το φορτηγό πλοίο «Margo», χωρητικότητας 13.000 τόνων d.w. Το «Margo» υπήρξε το δέκατο κατά σειρά πλοίο του Ν. Ευσταθίου, το οποίο ναυπηγήθηκε μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Στην εικόνα παρουσιάζεται το νεότευκτο φορτηγό καθώς και η ανάδοχος του πλοίου Μαριέττα Ευσταθίου. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 645/404, 15 Απριλίου 1962]

«Melpo Lemos»: στις 15 Οκτωβρίου 1971 πραγματοποιήθηκε στα ναυπηγεία Weser της Βρέμης η καθέλκυση του τρίτου από τα τέσσερα μαμούθ τάνκερς, τα οποία είχαν παραγγελθεί από τον Κώστα Μιχ. Λεμό. Η χωρητικότητα του «Melpo Lemos» ήταν 250.000 τόνοι, το μήκος του έφτανε τα 347,80 και το πλάτος του τα 51,80 μέτρα, ενώ μπορούσε να αναπτύσσει υπηρεσιακή ταχύτητα 16 μιλίων. Ανάδοχος του δεξαμενοπλοίου ήταν η κόρη του Κώστα Μιχ. Λεμού, ενώ στην φωτογραφία διακρίνονται όλα τα μέλη της οικογένειάς του. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 875/634, 15 Νοεμβρίου 1971]

Το νεότευκτο φορτηγό «Ηλίας Γ. Κουλουκουντής», ένα από τα ωραιότερα αποκτήματα του Εμπορικού Ναυτικού κατά την δεκαετία του 1930, κατά την διάρκεια των δοκιμών του στα ναυπηγεία «Shorth Brothers» στο Sunderland. To πλοίο ήταν τύπου «shelter-deck» και είχε ναυπηγηθεί σύμφωνα με όλους τους αυστηρούς κανονισμούς ναυπήγησης της Βρετανίας αλλά και του Καναδά. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 179, 1 Ιουνίου 1938]

Το σούπερ-τάνκερ «World Sincerity» του Ομίλου Νιάρχου. Το πλοίο ήταν χωρητικότητας 32.650 dwt. Ναυπηγήθηκε τον Δεκέμβριο του 1955 στα σουηδικά ναυπηγεία Kockums. Είχε μήκος 202 μέτρα, πλάτος 26 και ύψος 14 μέτρα. Η ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει έφτανε τα 17,6 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 496/255, 1 Φεβρουαρίου 1956]

Στην φωτογραφία απεικονίζεται το φορτηγό πλοίο «Νηρεύς», το οποίο είχε ναυλωθεί από την κυβέρνηση της Ελβετίας ήδη από τις αρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και μετέφερε εμπορεύματα για λογαριασμό της τελευταίας. Το «Νηρεύς» φέρει επί των πλευρών του τόσο την ελβετική όσο και την ελληνική σημαία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 244, 1 Αυγούστου 1945]

Το κινούμενο με diesel δεξαμενόπλοιο «ΑΡΙΣΤΟΝ» του Αριστοτέλη Ωνάση, χωρητικότητας 15.000 dwt, το οποίο έχει υψωμένη την σουηδική σημαία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 183, 1 Αυγούστου 1938]

Το φορτηγό «Άγιος Γεώργιος IV», που μόλις έχει καθελκυστεί, χωρητικότητας 9.000 dwt. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 183, 1 Αυγούστου 1938]

Το α/π «Θεμώνη» ναυπηγήθηκε στο Σάντερλαντ από τα ναυπηγεία «W. Doxford and Sons Ltd», για λογαριασμό της εταιρείας «Κάσος» της Σύρου. Το πλοίο ήταν τύπου «shelter-deck», με μήκος 130,7 μέτρα, πλάτος 17,5 και ικανότητας φορτίου 10.000 τόνων. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 182, 15 Ιουλίου 1938]

«Νικόλας Ι. Γουλανδρής»: το πρώτο ελληνικό δεξαμενόπλοιο μαμούθ, χωρητικότητας 192.800 τόνων dw. Πρώτος πλοίαρχος ήταν ο Ιωάννης Καρασταμάτης ενώ το πλήρωμά του –αμιγώς ελληνικό- αριθμούσε 47 άνδρες. Το πλοίο είχε ολικό μήκος 303 μέτρα , πλάτος 48,16, ύψος 24 και έμφορτο βύθισμα 18,49 μέτρα και κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία της Χιτάτσι στην Οζάκα της Ιαπωνίας. Η υπηρεσιακή ταχύτητα του πλοίου έφτανε τους 15,5 κόμβους. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 802/569, 1 Νοεμβρίου 1968]

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την τελετή καθέλκυσης του φορτηγού «Νικόλαος Δ. Λ.» στα ναυπηγεία «Wm. Gray» στο West Hartlepool. Το πλοίο είχε χωρητικότητα 10.000 dwt και ήταν τύπου ανοικτού «shelter-deck». [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 197, 1 Μαρτίου 1939]

Το υπερωκεάνιο «Νέα Ελλάς» με το οποίο έγινε η επανέναρξη από τα μέσα Μαΐου του 1939 της τακτικής γραμμής Πειραιά – Νέας Υόρκης στο λιμάνι του Πειραιά. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 202, 15 Μαΐου 1939]

Aρχές Δεκεμβρίου 1959 και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής επισκέπτεται το υπερωκεάνιο «Πατρίς» προσκεκλημένος του Αντώνη Χανδρή. Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί στο Μπέλφαστ και παραδόθηκε στην βρετανική εταιρεία Union-Castle Line στις 25 Μαρτίου 1950. Το 1959 αγοράστηκε από την εταιρία Χανδρή και μετά από μία σύντομη περίοδο μετασκευών δρομολογήθηκε στην γραμμή Πειραιάς-Αυστραλία. Το υπερωκεάνιο μπορούσε να μεταφέρει 1.036 επιβάτες και 250 μέλη πληρώματος, είχε μήκος 181 μέτρα, πλάτος 23 και βύθισμα 7,60 μέτρα, ενώ η υπηρεσιακή του ταχύτητα έφτανε τους 18 κόμβους. Η υποδοχή του πλοίου κατά την πρώτη του άφιξη στη Μελβούρνη στις 6 Ιανουαρίου 1960 από Έλληνες ομογενείς ήταν ενθουσιώδης. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 590/349, 1 Ιανουαρίου 1960 & αρ. 592/352, 15 Φεβρουαρίου 1960]