Δεκαετία 1950

Η ελληνική ναυτιλία στον δρόμο της αναδημιουργίας

Την δεκαετία του 1950 η ελληνική ναυτιλία, παρά τη ναυτιλιακή κρίση, θα επιτύχει το δικό της «θαύμα», με τους Έλληνες πλοιοκτήτες να ελέγχουν το περισσότερο τοννάζ, μετά τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, καταλαμβάνοντας την θέση της τρίτης μεγαλύτερης εμπορικής ναυτιλίας του κόσμου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 με 1.425 πλοία εν ενεργεία, 346 υπό ναυπήγηση και με 40.000 Έλληνες ναυτικούς σε υπηρεσία, οι Έλληνες πλοιοκτήτες έλεγχαν το 45% του παγκόσμιου στόλου των tramp φορτηγών πλοίων και το 15% των πετρελαιοφόρων. Το κόστος των υπό ναυπήγηση πλοίων άγγιζε τα 1,2 δις δολάρια ΗΠΑ. Ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση στην ελληνική ναυτιλία έδωσε και η φορολογική πολιτική του ελληνικού κράτους, που επέτρεψε την ύψωση της ελληνικής σημαίας σε δεκάδες πλοία.

Το φορτηγό πλοίο «Cornwall», χωρητικότητας 15.000 dw. Το πλοίο ανήκε στην εταιρεία N. J. Goulandris Ltd., με έδρα το Λονδίνο. Καθελκύστηκε στις 25 Απριλίου του 1956 στα ναυπηγεία Mitsubishi, στην Χιροσίμα και παραδόθηκε στην διαχειρίστρια εταιρεία στις 21 Σεπτεμβρίου 1956. Είχε μήκος 154, πλάτος 21, ύψος 12,5 και βύθισμα 9,14 μέτρα. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 514/273, 1 Νοεμβρίου 1956]

Το «Miss Chandris», υπό την διαχείριση του Οίκου Χανδρή, είχε κατασκευαστεί στα βρετανικά ναυπηγεία William Doxford & Sons Ltd και είχε υψώσει την ελληνική σημαία. Η χωρητικότητά του ήταν 14.550 dwt και διέθετε κλειστό shelter deck. To μήκος του έφτανε τα 155,4 μέτρα, το πλάτος του τα 20,4 και το ύψος μέχρι του ανώτατου καταστρώματος τα 12,4 μέτρα. Η υπηρεσιακή ταχύτητα του «Miss Chandris» άγγιζε τα 16 μίλια, ενώ κατά τις δοκιμές έφτασε και τα 18 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 578/337, 1 Ιουλίου 1959]

Το «Hellenic Splendour», ανήκε στο στόλο των liners της «Ελληνικής» και είχε υψωμένη την ελληνική σημαία. Είχε κατασκευαστεί στα γερμανικά ναυπηγεία Rheinstahl Nordseewerke στο Έμντεν. Η χωρητικότητά του με κλειστό shelter deck έφτανε τους 13.200 dwt. Ήταν δηζελοκίνητο με μηχανές ΜΑΝ και κατά τις δοκιμές του ανέπτυξε ταχύτητα 18,5 μιλίων. Τα δρομολόγιά του περιελάμβαναν λιμένες σε Μεσόγειο, Ερυθρά Θάλασσα και Ινδία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 579/338, 15 Ιουλίου 1959]

Το σούπερ-τάνκερ «Attica», χωρητικότητας 47.000 dw, που ανήκε σε εταιρεία υπό την διαχείριση του Οίκου «Ν. Ι. Γουλανδρής», κατά τη στιγμή της καθέλκυσής του, από τα ιαπωνικά ναυπηγεία «Harima». To «Attica» μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα 17 μιλίων και η παράδοσή του ήταν προγραμματισμένη για τον Ιανουάριο του 1960. Το σούπερ-τάνκερ θα ύψωνε την ελληνική σημαία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 587/346, 15 Νοεμβρίου 1959]

Το διζελοκίνητο φορτηγό «Ντόνα Έντη». Το φορτηγό παραδόθηκε στον Οίκο Χανδρή το Σεπτέμβριο του 1957 από τα βρετανικά ναυπηγεία «William Doxford & Sons Ltd». Η χωρητικότητά του ήταν 14.820 dw, διέθετε κλειστό σέλτερ-ντεκ, είχε μήκος 143,2 μέτρα, πλάτος 20,4 και ύψος μέχρι του ανώτατου καταστρώματος 12,1 μέτρα. Το «Ντόνα Έντη» μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα έως και 13,5 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 539/298, 15 Νοεμβρίου 1957]

Το ιαπωνικής ναυπήγησης «Φωτεινή», χωρητικότητας 15.500 dw, που ανήκε σε εταιρεία υπό την διαχείριση του Οίκου Ι. Μ. Καρρά. Το πλοίο μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα 17 μιλίων. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 525/284, 15 Απριλίου 1957]

Το ιαπωνικής ναυπήγησης πετρελαιοφόρο «Αγία Ερυθριανή», χωρητικότητας 33.000 dw, απόκτημα του Οίκου Χανδρή. Πλοίαρχος ήταν ο Α. Κυτριλάκης. Το «Αγία Ερυθριανή» μπορούσε να αναπτύσσει ταχύτητα έως και 17 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 519/278, 15 Ιανουαρίου 1957]

Το ντιζελοκίνητο φορτηγό «Οινούσσιος», χωρητικότητας 12.000 dw, ανήκε στον Οίκο των Υιών Ν. Ι. Πατέρα. Το «Οινούσσιος» είχε κατασκευαστεί σε ιαπωνικά ναυπηγεία και έφερε την ελληνική σημαία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 511/270, 15 Σεπτεμβρίου 1956]

Το ντιζελοκίνητο «Σταμάτιος Γ. Εμπειρίκος», χωρητικότητας 12.800 dw. Το «Σταμάτιος Γ. Εμπειρίκος» είχε κατασκευαστεί στα βρετανικά ναυπηγεία του William Doxford & Sons Ltd στο Σάντερλαντ και παραλήφθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1956. Η υπηρεσιακή ταχύτητά του έφτανε τα 14,5 μίλια. Το πρώτο του ταξίδι ήταν από το λιμάνι του Γκάλβεστον στο Τέξας προς την Γερμανία, μεταφέροντας σιτηρά. Πλοίαρχός του ήταν ο Ματθαίος Κουτσούκος.[Ναυτικά Χρονικά, αρ. 517/276, 15 Δεκεμβρίου 1956]

Το ντιζελοκίνητο φορτηγό «Χατζητσάκος», του Σταύρου Λιβανού, με κλειστό shelter deck. Το φωτογραφικό στιγμιότυπο είναι από τις δοκιμές του φορτηγού στην Βόρεια Θάλασσα, προτού αυτό παραδοθεί στην διαχειρίστρια εταιρεία του. Το φορτηγό είχε κατασκευαστεί σε γερμανικά ναυπηγεία. Η χωρητικότητά του έφτανε τους 15.000 dwt. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 510/269, 1 Σεπτεμβρίου 1956]

Το ντιζελοκίνητο τάνκερ «Ντόνα Μυρτώ», χωρητικότητας 16.730 dw. Το τάνκερ είχε κατασκευαστεί στα βρετανικά ναυπηγεία του William Doxford & Sons Ltd. Το νεότευκτο τάνκερ ανήκε σε εταιρεία υπό την διαχείριση του Οίκου Χανδρή. Είχε μήκος 153,9 μέτρων, πλάτος 21,3 και ύψος 11,8 μέτρων. Το βύθισμά του έφτανε τα 9,1 μέτρα. Οι αντλίες του ήταν ατμοκίνητες με ωριαία απόδοση 400 τόνους, ενώ η μηχανή του ήταν πεντακύλινδρη και είχε και αυτή κατασκευαστεί στα ναυπηγεία του Doxford. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 496/255, 1 Φεβρουαρίου 1956]

Το φορτηγό πλοίο «Ποντοπόρος», χωρητικότητας 8.000 dw. Υπήρξε το τρίτο ελληνικό φορτηγό πλοίο που ναυπηγούσε ο Οίκος «Ι. Πατέρας Υιοί» στα ναυπηγεία της Ιαπωνίας Nippon-Kokan. Το «Ποντοπόρος» παραδόθηκε στην πλοιοκτήτρια εταιρεία τον Ιούνιο του 1956. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 503/262, 15 Μαΐου 1956]

Aρχές Δεκεμβρίου 1959 και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής επισκέπτεται το υπερωκεάνιο «Πατρίς» προσκεκλημένος του Αντώνη Χανδρή. Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί στο Μπέλφαστ και παραδόθηκε στην βρετανική εταιρεία Union-Castle Line στις 25 Μαρτίου 1950. Το 1959 αγοράστηκε από την εταιρία Χανδρή και μετά από μία σύντομη περίοδο μετασκευών δρομολογήθηκε στην γραμμή Πειραιάς-Αυστραλία. Το υπερωκεάνιο μπορούσε να μεταφέρει 1.036 επιβάτες και 250 μέλη πληρώματος, είχε μήκος 181 μέτρα, πλάτος 23 και βύθισμα 7,60 μέτρα, ενώ η υπηρεσιακή του ταχύτητα έφτανε τους 18 κόμβους. Η υποδοχή του πλοίου κατά την πρώτη του άφιξη στη Μελβούρνη στις 6 Ιανουαρίου 1960 από Έλληνες ομογενείς ήταν ενθουσιώδης. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 590/349, 1 Ιανουαρίου 1960 & αρ. 592/352, 15 Φεβρουαρίου 1960]

Το σούπερ-τάνκερ «World Sincerity» του Ομίλου Νιάρχου. Το πλοίο ήταν χωρητικότητας 32.650 dwt. Ναυπηγήθηκε τον Δεκέμβριο του 1955 στα σουηδικά ναυπηγεία Kockums. Είχε μήκος 202 μέτρα, πλάτος 26 και ύψος 14 μέτρα. Η ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει έφτανε τα 17,6 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 496/255, 1 Φεβρουαρίου 1956]

Το καλοκαίρι του 1958 καθελκύστηκε από τα ναυπηγεία της Δουνκέρκης στην Γαλλία το φορτηγό πλοίο «King Minos», το «ωραιότερον και ταχύτερον φορτηγόν ελληνικής πλοιοκτησίας», όπως έγραφαν τα ΝΧ. Η χωρητικότητα του νεότευκτου πλοίου ήταν 14.800 τόνοι d.w. και η υπηρεσιακή ταχύτητά του έφτανε τα 17,5 μίλια. Το πλοίο ανήκε στη ναυτιλιακή εταιρεία του Μάρκου Νομικού. Η τελετή ονοματοδοσίας του πλοίου πραγματοποιήθηκε στην Δουνκέρκη και ανάδοχοι ήταν η κόρη του Μάρκου Νομικού καθώς και ο Έλληνας πρέσβης στην Γαλλία. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 556/315, 1 Αυγούστου 1958]

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1955 μπροστά σε ένα πλήθος 15.000 ατόμων καθελκύστηκε από τα ναυπηγεία Τσουρούμι της Γιοκοχάμα στην Ιαπωνία το φορτηγό πλοίο «Νικόλαος Πατέρας». Ανάδοχος του πλοίου, που ύψωσε την ελληνική σημαία, ήταν η σύζυγος του Ιάπωνα πρωθυπουργού, Χατογιάμα. Μάλιστα, για πρώτη φορά στα ιαπωνικά χρονικά πραγματοποιόταν καθέλκυση πλοίου υπό ξένη σημαία με ανάδοχο σύζυγο Ιάπωνα αξιωματούχου. Το πλοίο είχε παραγγελθεί από τον Οίκο «Ν. Ι. Πατέρα Υιοί Ltd.» του Λονδίνου. Η χωρητικότητά του ανερχόταν σε 11.500 d.w., ενώ το μήκος του έφτανε τα 152 μέτρα και το πλάτος του τα 19. Η επιχειρησιακή του ταχύτητα άγγιζε τα 16,5 μίλια. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 289/248, 15 Οκτωβρίου 1955]

Το δεξαμενόπλοιο «Χρυσή» ήταν το πρώτο από μία σειρά 10 ομοιότυπων πλοίων χωρητικότητας 29.500 τόνων, του Οίκου Υιών Π. Γουλανδρή, που κατασκευάστηκαν στα ναυπηγεία Bethlehem των ΗΠΑ. Το «Χρυσή» μπορούσε να αναπτύσσει επιχειρησιακή ταχύτητα 17,3 κόμβων. Η δύναμη των ατμοστροβίλων ήταν 15 χιλ. ίπποι, ενώ η κατανάλωσή του έφτανε τους 75 τόνους καυσίμου ημερησίως. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 429/188, 15 Απριλίου 1953]

Στις 13 Νοεμβρίου του 1954 από τα ολλανδικά ναυπηγεία «Netherland Dry Dock» στο Άμστερνταμ καθελκύστηκε το σούπερ τάνκερ χωρητικότητας 25.200 τόνων «Πρωτεύς» του Μανώλη Κουλουκουντή. Στο πλοίο υψώθηκε η ελληνική σημαία. Ο Μανώλης Κουλουκουντής δήλωσε ότι έπραξε το καθήκον του «ακολουθών το παράδειγμα των προγόνων του, οι οποίοι το 1833 ωδήγησαν από την υπόδουλον τότε Κάσον εις την Σύρον το πρώτον των πλοίον -300 τόνων- δια να το εγγράψουν εις το Ελληνικόν νηολόγιον». Στην τελετή καθέλκυσης παρίστατο και ο Μηνάς Ρεθύμνης. Στην εξέδρα της καθέλκυσης διακρίνεται, τρίτος από αριστερά, ο Μανώλης Κουλουκουντής. [Ναυτικά Χρονικά, αρ. 468/227, 1 Δεκεμβρίου 1954]